Baharın son demlerini yaşıyor gibiyim
Hareketliliğini kaybetmiş;
Öylece oturuyorum bir deniz kıyısında
Sanki her dalga bir şeyler anlatıyor bana.
Yürüyorum şehrin ıssız caddelerinde
Adım adım...
Sitem ediyorlar bana hepsi birer birer
Güvercinler, yapraklar,uğultular...
Bir ses var kaldırımın öbür ucunda
Bir çocuk, bir yaralı yüz var paramparça.
Yaşlar süzülüyor gözlerinden
Gözlerinden kalbime süzülüyor
İçimde bir acı
Ipıslak yanaklarım...
Yüzümde rüzgarın soğukluğu
Biliyorum o da kızgın bana
İşte ben bu vakit anladım
Hepsi karşımda
Hepsi bağırıyorlar yaşa diye
Rüzgarlardan duy aradığın sesleri
Çek çıkar umutlarını bulutlardan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder